Ruh Beden Koalisyonu

Yolları arşınlıyorum sevgilim. Bir ucundan diğer ucuna fark etmeden yürüdüğümüz kentlerin… Bloklar bir yükselip bir alçalıyor önümde, umarsızca geçiyorum önlerinden. Zihnim reddederken yenilgiyi, ayaklarım sanki yabancısı değilmiş gibi buraların. Yürüdükçe yürüyesi geliyor peşi sıra sürüklüyor beni. Renkler, şekiller ve sesleri unutuyorum, hepsi içimde bulanık şimdi. Garip bir biçimde telaşa kapılmıyorum anlık olması ya da olmaması umurumda değil bu durumun ve üstelik inanılmaz keyif alıyorum. Çaresizliğim önümde koca bir zevk çukuruna dönüşüyor ben ise içine düşmek için sabırsızlanıyorum… Bazı anlarla hisler belleğimde yavaş yavaş uyanıyor. Tadına bakıyorum vücudumda dolaşan güneşin, tenlerde parıldayan akşamüstü denizinin ve çabasızlığın keyfini sürüyorum. Doğayla insanın hareketleri yavaş ve akışkan şimdi... Eskiye dair anları hissettikçe, hisleri anımsadıkça yarım ağız gülümsüyorum. Asılı şimdi hatıralara dair ufacık kırıntılar kentin her caddesinde. Ne garip, farkında olmadan üstünü örtmüşüz her şeyin ve zamanın eli yardım etmiş bize, istemeye istemeye. Her gün yaşadığımız hayatta hissetmeye dair bir uçurumun kenarında cambazlık yapıyoruz sanki, bile isteye düşmeyi göze almış ama bir o kadar da düşüşten çekinir bir vaziyette.

Ayı ışığı altında çalınan plaklar, özgürlüğe kavuşmuş ayaklar, müzik eşliğinde yaptığımız yemekler, üstüne ateş karşısında sabaha kadar ettiğimiz sohbetlerle yaz, bugün ve yarınla önümüzde uzuyor işte… Ben bu dizeleri yazarken sen 2 kadeh almak için mutfağa gidiyorsun, biliyorum ki döndüğünde gazete kenarına aldığım notları okumak için ısrar edeceksin ve ben yine seni kandırmanın bir yolunu bulacağım. Birlikte özgürleştireceğiz vücutları, ayı ışığı altında salınan bedenlerimizde.