“Vasiyetimdir:
Dalgınlığınıza gelmek istiyorum.
Ve kaybolmak o dalgınlıkta.”
Madak, D.
Bugün güneş uyandığımdan beri sanki beni yanına çağırıyor, beni giydiriyor hatta omzuma çantamı bile takıyor. Adımlarım beni dinlemeden başına buyruk merdivenlerden iniyor. Sahi bugün günlerden neydi? Yarın ne vardı? Düşünüyorum, bulamıyorum.
Mahallede bir telaş, merdivenlerden tırmananlar, annesinin eteğini çekiştirenler, evde bekleyenlere simitlerin en gevreklerini seçenler. Ağaçlar bile dans ederek güneşe uyum sağlıyorlar. Güneşte onların elinden tutup sanki daha bir güzelleştiriyor onları.
Yollardan vızır vızır geçen arabalar, sahi herkesin ne telaşı var bu kadar?
Piknik yapmak içimden geliyor tam böyle güzel havalarda, yoldan bir kahve kapıyorum. Biraz yürüdükçe kocaman bir koru sarıyor etrafımı onu bozmadan ben de bir köşesinde oturuyorum. Kahvem ufacık pikniğime ortak oluyor. Yeni kesilmiş çimenlerin kokusu kahvemle birleşiyor.
Şuan tamam işte
Yani
Tamamım galiba
Aman,
bilmiyorum.