gün sonunda yalnızız
gökyüzündeki yıldızlara benziyor halimiz
bazılarımız takım,
bazılarımız daha parlak
ama gün sonunda tekil.
var olduğumuz gruplarda ya da düzenlerde
süreç nasıl olursa olsun
nasıl başlarsa başlasın
sonuçlarımız bireyselliklere çıkıyor
bireyselliklerimizle var olmaya çalışmayı bir noktada da öğreniyoruz galiba,
bilmiyorum
bu bireyselleşme doğumdan itibaren var oluyor aslında
doğduğumuzda tekiz, tekiliz
sonrasında annemizle, ailemizle kurduğumuz bağlar oluşuyor
sanıyoruz ki tamam artık tekil değiliz,
aitiz işte
hayatımıza girenler oluyor
galiba gerçekten ait olmaya başlıyoruz (?)
ardından kırılganlıklar yaratıyor bu çoğullaşma hali
ve insan kafasına vurula vurula,
üzüle üzüle de belki
öğreniyor
bireysel geldiği dünyada
kendi benliğinden ayrılarak bir gün yine bireysel olacağını
güçleniyor ve giyiyor zırhlarını
kendinden uzaklaşıyor
güçleniyor evet ama sevmiyor artık bu halini, kendini