Ara

4

zihnimin çocuk olduğu zamanlarını özledim

ve çocuksu olmayı doyasıya

ya da çocukluğun ta kendisi olmayı

flütümü evde unuturdum Çarşambaları

renk renk flütlerim olmuştu

annemin merhametinden

ne zaman sıkılsam sarınırdım o merhamete

küçük yusufçuk hemen sarılırdı bana

hafiflerdi içim

hiçbir yere sığamayan ben

ufacık olurdum

o ufacık alana sığmayı

çok özlüyorum bu zamanlarda

Son Yazılar

"Yaşayabildiklerimiz eninde sonunda doğum günlerimizdir." Elinde bazen gidişi ve gelişiyle, toplamı ya da tek başınalığıyla da tek yön...

Bir durum, bir insan, bir yer yahut bir zamana ne kadar yakından bakarsak o kadar uzaklaşırız aslında. Ne kadar sıkı tutarsak o kadar...

Paketi özenle hazırlanmış her şey gün gelir hevesle elimize aldığımızda, bir şeylerden vazgeçip onu tercih ettiğimizde, arkası bomboş bir...