zihnimin çocuk olduğu zamanlarını özledim
ve çocuksu olmayı doyasıya
ya da çocukluğun ta kendisi olmayı
flütümü evde unuturdum Çarşambaları
renk renk flütlerim olmuştu
annemin merhametinden
ne zaman sıkılsam sarınırdım o merhamete
küçük yusufçuk hemen sarılırdı bana
hafiflerdi içim
hiçbir yere sığamayan ben
ufacık olurdum
o ufacık alana sığmayı
çok özlüyorum bu zamanlarda
gün sonunda yalnızız gökyüzündeki yıldızlara benziyor halimiz bazılarımız takım, bazılarımız daha parlak ama gün sonunda tekil. var olduğumuz gruplarda ya da düzenlerde süreç nasıl olursa olsun nasıl
dikdörtgen bir masa üzerine almış kaldıramayacağını sandığı yükü yükü 12 iken (1-1-5-5) kendini sanmış 18 (2-2-7-7) kibrin böyle güzelini görüyorum ilk defa ve ilk defa gülümsetiyor yanındakileri
keşke herkese 1 renk versek ve herkes sıkı sıkı tutunsa bu renklere anlardık belki yanyana durunca ne kadar güzel olduğumuzu