olabilir ya da olmayabilir

Yaş arttıkça ve bir şeyleri yaşayıp deneyimledikçe, gözlemledikçe her şey daha olabilir gibi geliyor. Her şey yaşanabilir, herkes her şeyi yapabilir, yok ya bu da benim başıma gelmez dediğin her durumun içerisinde bir gün öylece kalakalabilirmişiz gibi. Artık sınırların ortadan kalktığımı iliklerime kadar hissediyorum. Önceden etrafımda boyutu ne kadar küçük ya da büyük olursa olsun hayali bir küp olduğunu düşünürdüm. Sınırlar çoğu insana sıkışmış hissettirebilse de ben kendimi içerisinde güvende hissederdim. Bu sınırlar zaman zaman kendi içimde yarattığım düşünceler sebebiyle küçülüp büyüyebilirken zaman zaman da çevresel faktörlerden sonra kabuğuma çekilme yahut tam tersi o kabuğu hayal bile edemeyeceğim noktalara genişletirken bulurdum kendimi. Boyutsal olarak değişse de küpüm, o sınırların içinde hep kaldığımı iliklerime kadar hissederdim.

Artık sınırlardan çok uzakta, sınırsızlıkların gözüme görünür bir mesafede bile olmadığı bir noktada hissediyorum kendimi. Her şey sanki önümde ufuk çizgisi gibi görünmeyen upuzun bir derya gibi. Bilmiyorum belki vardır ufuk çizgisi, belki de yoktur. Aslına bakarsanız bununla pekte ilgilenmiyorum.